ابتدا به معناي لغوي كلمه ي Sīhāgiri مي پردازيم كه به معناي شير سنگي است. يك منطقه باستاني كوهستاني وجود دارد به اين نام كه در سال 477 تا 495 به دستور پادشاه وقت كاسياپا (Kasyapa) پايتخت شناخته شده است و از نظر جغرافيايي در شمال منطقه ي متاله (Matale) در نزديكي شهر دامبولا در استان مركزي سري لانكا واقع شده و يكي از مناطق ديدني سريلانكا است. در اين منطقه ابتداي ورود آن زمين مسط كوچكي وجود دارد كه آنجا را به عنوان دروازه ساخته اند و سردر آن به شكل شيري بزرگ است كه در اصل نام دروازه سيگيريا بوده كه در نهايت منطقه هم به همين نام شناخته شده است . و سپس به سمت بالاي صخره كه مي رويم به قصر پادشاهي و يك ستون صخره اي عظيم به ارتفاع 200 متر مي رسيم كه رو به روي آن چشم اندازي به تعدادي از بناهاي سنتي و باستاني دارد . درواقع يك نوع باروي صخره اي است . از ويژگي هاي بي نظيري كه قصر پادشاهي اين منطقه دارد نقاشي هاي داخلي آن بر روي ديوار ها است كه به نوعي فضا را مزين كرده اند . خوب است بدانيد كه اين قصر پادشاهي تنها تا زمان زنده بودن پادشاه رونق داشت بعد از آن سال ها متروكه ماند و در نهايت بعد از سال ها تا قرن چهاردهم به عنوان صومعه بودا مورد استفاده قرار گرفت و در نهايت به عنوان يكي از بهترين نمونه هاي شهرسازي باستاني و يكي از مناطق ديدني سريلانكا در ليست ميراث جهاني يونسكو به ثبت رسيد . در حال حاضر از بخش هايي كه سالم مانده است و از آن استفاده مي شود بخش غربي صخره است كه داراي نقاشي هاي ديواري رنگيي است كه اين مكان را به گالري بزرگي تبديل كرده اند ابعاد اين بخش داراي طولي برابر با 140 متر و ارتفاع 40 متر نيز مي باشد . بنابراين بازديد از اين مكان را كه يكي از مناطق ديدني سريلانكا هست، در سفر به سريلانكا از دست ندهيد.