هند يا هندوستان با نام رسمي جمهوري هندوستان (هندي: भारत गणराज्य؛ تلفظ: بْهَارَتْ گَنَرَاجْيَه) كشوري در جنوب آسيا است كه پايتخت آن دهلي نو مي‌باشد. هند از شمال غربي با پاكستان؛ از شمال با چين، بوتان، نپال و تبت؛ و از شمال شرقي با برمه و بنگلادش همسايه‌است. همچنين هند از باختر با درياي عرب، از خاور با خليج بنگال، و از جنوب نيز با اقيانوس هند مرز آبي دارد.
پهناوري هند ۳٬۴۰۲٬۸۷۳ كيلومتر مربع (هفتم در جهان و ۲ برابر ايران) است. بيشتر سرزمين هند پست و هموار است و رشته‌كوه هيماليا كه در شمال كشور قرار دارد باعث شده‌است كه رطوبت و ابرهاي باران‌زا به شمال آسيا نفوذ نكند و در نتيجه هند كشوري پرباران و مرطوب و داراي خاك بسيار حاصلخيز است. اين موضوع باعث شده‌است كه اين كشور بتواند جمعيّت بسياري را در خود جاي دهد.
جمعيت هند ۱٬۲۱۰٬۱۹۳٬۴۲۲ نفر است كه دومين كشور پر جمعيت دنيا پس از چين به‌شمار مي‌آيد. بندر بمبئي (مومبائي) با جمعيتي نزديك به ۱۴ ميليون تن، پرجمعيت‌ترين شهر هند است. هند بيش از سي و پنج شهر بزرگ با جمعيت بالاي يك ميليون تن دارد. بمبئي، دهلي، كلكته، مدرس، بنگلور، حيدرآباد، اگرا، ميسور، جي‌پور، گوا، پونا، بوپال، تريواندروم، سورات و كانپور از شهرهاي مهم اين كشور پهناور هستند.
هند داراي تاريخ و فرهنگ بسيار كهن و پرباري است كه به ۳۰۰۰ سال پيش از ميلاد مي‌رسد. هند سرزمين نژادها، زبان‌ها، آيين‌ها، و فرهنگ‌هاي فراوان و گوناگون مي‌باشد. در هند صدها زبان و هزاران گويش و لهجه وجود دارد. علاوه بر دو زبان هندي و انگليسي كه در قانون اساسي اين كشور زبان رسمي اعلام شده‌است، ۲۲ زبان ديگر در يك يا چند ايالت موقعيت زبان رسمي را دارند.
طي ۸۰۰ سال تسلط ايرانيان و تركان فارسي‌زبان بر هند، اين كشور از فرهنگ ايران و زبان فارسي تأثير بسياري پذيرفته‌است. زبان فارسي در دورهٔ غزنويان به هند راه يافت و با فرمانروايي دودمان گوركانيان هند زبان رسمي شد. زبان فارسي هند شاعران بزرگي همچون بيدل دهلوي، و امير خسرو دهلوي و دستگاه شعري سبك هندي را در خود پروراند. زبان فارسي تأثير فراواني بر زبان‌هاي هند به‌ويژه زبان اردو گذاشته‌است. زبان فارسي پيش از آنكه هند مستعمره انگلستان شود (سده ۱۹ ميلادي)، دومين زبان رسمي اين كشور و زبان فرهنگي و علمي به‌شمار مي‌رفت.
